Zeeën van tijd

02.30 uur zeiden de cijfers op mijn telefoon, oeps nog geen ochtend. Waarom ben ik nu wakker en
kan ik niet slapen? Mijn man Peter ronkt lekker naast me, ik draai wat in mijn bed en lees toch nog
even dat ene ongelezen whatsapp bericht. Nee, dat wil ik eigenlijk ook niet en leg mijn telefoon weer
weg. Ik wil slapen.

En dan is het in ene 8.30 uur terwijl ik zo graag vroeg op wilde staan. Ik voel me moe.
Binnenkort gaan we weer naar Frankrijk en alles klaar maken voor onze derde seizoen in onze
chambre d’hôtes La Maison du Cerf. Hier kijk ik naar uit het is onze droom, het huis is perfect in kleur
en stijl, we gaan de zwemvijver afmaken, alles weer schoonmaken en het interieur opleuken met o.a.
het nieuwe schilderij van een goede vriendin, zodat het steeds meer ons huis wordt èn de
reserveringen lopen storm. Elk jaar zijn we van half april tot begin oktober in Frankrijk, in de winter
wonen we in Nederland. Dan ben ik organisatie – en teamcoach, maar vooral moeder van twee
geweldige jongvolwassenen (Guusje 23 en Tijn 21 jaar).

Mijn laatste grote klus heb ik eind februari afgerond en nu dus zeeën van tijd om andere dingen te
doen. Dacht ik, heb duizenden dingen te doen!
Zowel voor Frankrijk als voor een aantal andere klussen die ik hier nog doe, want ik heb me toch nog
opgegeven om:

Een workshop te geven voor een consultants bureau. Waarom? Superleuk om te doen.
De training teamcoaching aanpassen omdat dat beter voelt. Waarom? Hij is toch best goed.
Ons feestweekteam uit te nodigen. Waarom? Omdat ik ze zo graag zie.
Nog even met iedereen afspreken. Waarom? Omdat ik het zo gezellig vind.
Kijken welke kleding we aantrekken op de diploma uitreiking van mijn dochter op de Hogere
Hotelschool. Waarom? Omdat ze het fijn vindt dat we er goed uitzien.
Alle reserveringen op een hele persoonlijke manier afhandelen. Waarom? Omdat ik het zo fijn vind
dat gasten zich bijzonder voelen.

Een sportchallenge doen bij mijn sportschool. Waarom? Omdat ik in Frankrijk altijd kilo’s aankom en
deze er in Nederland weer af wil hebben.
Die cursus Frans. Waarom? Omdat ik zo graag een goed gesprek wil voeren met onze Franse gasten
en de mensen in de buurt.

Die workaction vanuit Being on Mission promoten en inspiratiekaarten maken. Waarom? Omdat ik
zo geloof in deze aanpak en anderen deze prachtige ervaring gun.
Een schrijfcursus doen. Waarom? Omdat ik anderen zo graag inspireer.
Allemaal goede bezigheden met goede redenen, waar ik heel veel energie van krijg. En toch ben ik nu
heel moe.

Ga ik alles doen of ga ik kiezen? Omdat ik zo geloof in visualisatie ga ik lekker naast mijn snurkende
hond Benz op de bank liggen en laat de oplossing komen.
Na een half uur heb ik de conclusie: Ik ga mijn mastermind groep om hulp vragen! Oh weer iets erbij.